Het gaat altijd om het verhaal achter het beeld
Foto’s: Brian Elings
Tekst: Sophie Kerssemakers – WeesperNieuws
Slagers, BN-ers, sporters, beauties op klompen, u heeft het allemaal voorbij zien komen in het WeesperNieuws en in het WeesperNieuws Extra Magazine. High-res, high-gloss en high-quality. De man achter deze sprekende portretten is fotograaf Brian Elings. Zijn foto’s geven een grote meerwaarde aan het nieuws. Onlangs deed hij zijn 200ste fotoshoot voor het WeesperNieuws. We vroegen hem naar zijn favoriete foto’s.
Met een gewoon plaatje neemt Brian geen genoegen. “Het uitgangspunt is: ik wil altijd iets speciaal maken. Uitdagend. Voor mezelf én voor het model. Ik krijg de mensen op de vensterbank, op de kast, op een tafel. Dat vind ik leuk. Ik zoek naar een bijzonder perspectief.” Waarom denkt Brian dat mensen voor hem op een tafel klimmen? Dat is simpel, verklaart hij: “Omdat ik het gewoon heel netjes vraag”.
Hij is in de loop der tijd steeds meer tijd gaan nemen voor de ontmoeting, om het verhaal van zijn onderwerp dieper in te kleuren. Vroeger schoot hij binnen twintig minuten zijn plaatjes, nu wil hij meer contact met de personen die hij vereeuwigt. “Ik weet nu: mensen willen zelf ook mooi op de foto komen, daar willen ze ook echt wel tijd voor vrijmaken.”
Hij gaat meestal met niet meer dan een vaag idee op pad en kijkt hoe de setting zich aan hem ontvouwt. Soms vraagt hij bij voorbaat aan het model om bepaalde attributen mee te nemen, en dan kijkt hij wel. “Niets is te gek. Ik laat me steeds minder afleiden en ben steeds meer geconcentreerd. Wat dat betreft ben ik wel over een drempel heen. Is het druk om me heen? Dat maakt me niet meer uit. Op een gegeven moment is het gewoon genieten.”
Iedere foto heeft zijn eigen verhaal. Elings selecteerde voor ons tien favorieten en vertelt erbij hoe ze tot stand kwamen en wat ze voor hem betekenen.
Miss Plus-Size op de molen
“Een prachtige vrouw, trots op haar uiterlijk, en terecht. Of ik zelf de locatie had bedacht weet ik niet meer honderd procent zeker. Ik vroeg haar om met de meegebrachte klompen naar het bovendek te klimmen. En vervolgens om tegen de wiek aan te leunen en haar voet op deze manier neer te zetten. Een beauty queen, een ‘miss’ in klompen op een molen, eigenlijk is dat een beetje vreemd. En daarom vind ik het leuk.”
De stoere slager
Vleesmeester Gertjan Kiers, Fontein Vlees en Vleeswaren, september 2019
“Ik kwam aan bij dit bedrijf, een slagerij, roestvrijstalen omgeving. Ik vroeg: heb je messen? Heb je wat vlees? Hij zette het allemaal neer en die stukken vlees deden me aan een paar knieën denken. Ja die messen moesten wel echt grote messen zijn natuurlijk. Hij had het zelf over dat boek, de vleesbijbel. Op een gegeven moment stond hij daar en hij keek een beetje zo.. en ik dacht ineens: het is gewoon een preek. Hij leek op een soort Dominee-Slager.
Weermannetje met de trompet
Ik had meerdere foto’s van Marco gemaakt. Ik vroeg hem op op Fort Ossenmarkt in een nis te gaan staan, en bij mij kwam ineens het beeld op van een weermannetje, zo eentje die tevoorschijn komt uit een klok. Dat wist hij toen niet, maar ik herinner me dat ik dat toen dacht: “Wordt het warm of koud vandaag? Gaat het regenen of blijft het droog?”
Het Automatenkabinet
“Ah ja mijnheer Jelle! Een bijzondere figuur en een plek waar ik zonder probleem drie dagen zou kunnen fotograferen: het inmiddels gesloten Weesper Automatenkabinet. Maar het moest wel een beetje spannender worden dan alleen maar een paar automaten. Een grote roulette of zo, dat is natuurlijk mooi, maar ik wil niet gewoon een decor, dat is te gemakkelijk. Dat is alleen maar groot. Ik zag die beesten staan en dacht meteen: daar moet ie tussen staan. Vond ‘ie prima. Toen zijn we er mee gaan slepen, ze waren hartstikke zwaar.”
De Knuffelmuur
“Christian ken ik al heel lang. Briljante fotograaf, hij brengt heel veel stijl in zijn foto’s. Ik was aan het experimenteren met belichting, schaduw en zo. Ik weet niet meer wiens idee dit was maar hij is een echte muur-hugger. Hij vindt oude gebouwen prachtig, dus hij ging deze muur een knuffel geven. Het is bij een bouwval in een van die steegjes achter de Albert Heijn. Hij heeft zijn ogen hier dicht, vol liefde en volledige overgave voor die mooie oude muur.”
Rooie Gerrit
“Rooie Gerrit! Ik wist niet zeker of hij nog beweeglijk genoeg was om op de boot te klimmen maar ik wilde hem daar graag op fotograferen. Ik had van te voren gevraagd of hij een zuidwester had (Brian heeft Schotse roots en spreekt van een so’wester) . Een so’wester, ja dat moest echt voor mij. En een oliejas. Of het mooi weer was of niet maakte me niks uit. Hij moest voor de mast, alsof hij uitkeek over de woeste baren met die grote zuidwester die wat over zijn ogen viel. Toen keek hij ineens naar boven en het licht viel op zijn gezicht, en dan weet je: dit is hem.”
Zangeres MEAU
“Wie MEAU was wist ik echt niet, geen idee. Ja nu wel natuurlijk. Ze had een grote foto van een rockster in haar kamer, daar hebben we eerst een paar foto’s bij gemaakt, maar er kwam zo’n mooi licht die kamer in. En ik zag die tafel staan en vroeg: zou je niet op die tafel willen gaan zitten met je gitaar? Dat heeft ze gedaan. Ze heeft een heel apart gezicht, anders. Niet doorsnee. Dat vind ik mooi. Er was veel licht van achter, het was technisch ook uitdagend qua belichting, dat telt voor mij zeker ook mee.”
COVID
IC-medewerkers buiten op straat tijdens de pandemie, februari 2022
“Dit beeld is typerend voor de tijdgeest van twee jaar geleden. Het zijn IC-specialisten. Het was een leuk gesprek maar ik moest natuurlijk ook wel Covid uitbeelden. Ik had van te voren gevraagd: kun je een intubatie-set meenemen? Dat was het horrorverhaal van toen, als je op de IC komt moet je geïntubeerd worden. En zij in sportkleren: iedereen moest toen eigenlijk sporten maar niemand deed het. Zij waren wel sporters, meen ik.”
Goochelaar Gandalf
“Van deze man wist ik wel dat hij goochelaar was. Wat moest ik daarvan maken? Ik had een soort Merlijn verwacht met een lange baard, maar ik zag een keurige vent, bankdirecteur geweest. Ik zag die pilaren in de villa toen ik de setting scoutte. Ik vroeg hem: wat is je truc die iedereen het meest bijzonder vindt? Hij ging over een week een voorstelling maken, vertelde hij, met een gouden bal. Die kon hij laten zweven. Hoe hij dat deed? Dat kan ik niet verklappen, ik heb er wel ‘iets‘ uit weg moeten photoshoppen. Maar dat is geheim. Ik vind het mooi hoe hij kijkt, en hoe hij zijn bovenste hand zo open houdt. De belichting is goed gelukt.”
Janton Stork: de mooiste foto aller tijden
“Dit voor mij de allerbeste. Mijn mooiste foto aller tijden. En dat zit hem niet in het beeld, het is op zich niet een bijzonder spannende foto maar het verhaal maakt hem voor mij heel bijzonder. We wisten allemaal dat hij ernstig ziek was, hij was niet meer de stevige kerel van vroeger. Hij was altijd echt iemand die stond, krachtig. Aardig ook, hij sprak me altijd zo vrolijk aan. Dit was in de Laurentiuskerk, tijdens de verbouwing. Ik heb de setting uitgekozen, een oude pilaar en een moderne betonnen wand. Ik vond dat een mooie tegenstelling: oud en nieuw. Af en niet af.
Ik heb meerdere foto’s gemaakt waar hij in de lens kijkt, maar juist deze waar hij wegkijkt, een beetje dromerig, dit vind ik de beste. Hij had hier al niet lang meer te leven. “Wat gaat het allemaal worden”, ik weet niet of dat in zijn gedachten was, maar het was wel wat ik erbij dacht. En een paar maanden later was hij dood. Daarom is dit mijn mooiste foto, er gebeurt wat als je naar zo’n foto kijkt. Het is de kleinheid van het bestaan, dat zie ik daar in terug.”
Foto’s: Brian Elings
Tekst: Sophie Kerssemakers – WeesperNieuws
- QUICK REFERENCE
- Portfolio Page
- Bedrijfsfotografie
- Portretten
- Bedrijfsportretten
- CONTACT
- Aetsveldselaan 225, Weesp 1381CZ, NL
- info@brianelings.nl
- +31 6 53934184