ZATERDAGPORTRET ERIK JOBBEN VOOR DE WEESPERNIEUWS

Erik weet het niet en soms weet ik het ook niet meer. Probeer jij het maar steeds opnieuw te verzinnen!

Een fotograaf die in de eerste versnelling blijft steken is best wel lastig hoor, voor mij en vooral voor degene die ik moet portretteren. Helemaal blanco, was ik toen ik Erik voor de tweede keer ontmoette.  Ik had hem eerder, in corona-tijd voor de krant gefotografeerd, maar dat was bij hem thuis en daar vind ik altijd iets om te fotograferen.  Als ik het goed weet te onthouden, ging het om een piano en zijn hond was erbij.  Leuke foto’s gemaakt!

Op de ontmoetingsplek naast Brasserie De Eendracht waar Hans Peijs de interview heeft gehouden, haalde ik Erik op.

Ja en nu? Moet toch ergens beginnen dacht ik, dus ‘sta zus, sta zo’, hoor ik mezelf ietsje verlegen mompelen. En dan ineens schakel ik op en voor dat ik het besef, zit ik in overdrive en ik vraag Erik op het venster van het Stadhuis te springen. Doet ie ook en daarna kan ik de hele dag blijven fotograferen.

Wat wil je met meer dan 180 keer voor de WeesperNieuws Zaterdagportret foto’s schieten.

Soms weet ik het ook niet meer. Probeer jij het maar steeds opnieuw te verzinnen!

Right mouse click disabled, please take your own photo